Kącik złamanych serc pod miastem,

łoża z kamiennym baldachimem,

gruba pierzyna jest tam piaskiem.

Piasek otula łoża skrzynię.

Tam się spotkamy po rozłące,

tam się na pewno połączymy,

tam wszystkie ciała robak plącze tam się wygodnie rozłożymy.

I wybijemy się do słońca krzewem jaśminu lub bzu drzewem,

i tak będziemy trwać do końca.

Jakiego końca? – tego nie wiem.