Myślenie metaforami nie jest łatwe, dlatego z przyjemnością dzielimy się z Wami tekstem bajki terapeutycznej, ułożonej w czasie lekcji polskiego z wykorzystaniem słynnej gry Dixit:
***
W starym borze świeciła iskra nadziei
a wszystko dookoła gasło po kolei.
Wybawiciel żegnał się ze światłem
miłość cała uleciała z wiatrem…
Przed matki posągiem spuszcza cicho głowę,
to tak jakby życia zniknęło połowę.
Jego straty nic niestety nie zastąpi.
W każdy okruch nadziei po kolei wątpi.
Ta, która opieką otoczyć go miała,
więcej i więcej cierpienia dokładała.
Usłyszał chłopak rzewne zawodzenie,
postanowił obronić swoje pochodzenie!
Podniósł się z kolan, wziąwszy rękawicę,
odrzucił stare księgi i podjął mównicę!
Jego głos jak dzwon, zabrzmiał wszędzie
już wiedział, że wszystko, WSZYSTKO dobrze będzie!
Zrzucił swe kajdany, obudził się ze snu,
poleciał daleko i…
już nie ma go tu.
